نقش محبت در تربیت
محبت نقشی اساسی در تربیت آدمی دارد چرا که محبت به انسان ها عزت نفس میدهد و انسان را در راه تربیت انعطاف پذیر می کند و این نرم بودن باعث نرم شدن روح طرف مقابل میشود تا حقایق را بهتر بپذیرد
و در مقابل حق جبهه نگیرد .
|
هر که را جامه ز عشقی چاک شد
|
|
او ز حرص و عیب، کلی پاک شد1
|
با توجّه به میدان گسترده تأثیر محبت در تربیت و نقشی که محبت در مشاکلت و مشابهت دارد، اولیای خداوند آن را بهترین بستر تربیت می دانستند و آن را محور تربیت قرار می دادند، چنانکه امیرمؤمنان علی (علیه السلام) بدان اشارت کرده و فرموده است:
«نحن شجرة النبوة و محط الرسالة، و مختلف الملائکه، و معادن العلم، و ینابیع الحکم ناصرنا و محبنا ینتظر الرحمة، و عدونا و مبغضنا ینتظر السّطوة.» ؛ ما درخت نبوّتیم و فرود آمد نگاه رسالت، و جای آمد و شد فرشتگان رحمت، و کان های دانش و چشمه سارهای بینش. یاور و دوست ما، امید رحمت می برد، و دشمن و کینه جوی ما، انتظار قهر و سطوت.
